جام آبی از سلسبیل بهشت برای امام حسین (ع) :

در کتاب مفتاح الجنة مرویست که روزی حضرت رسول صلی الله علیه و آله در حجره خود نشسته بود و حسنین علیهما السلام در خدمت آن حضرت بودندو آن جناب به دیدن آن بزرگواران مسرور بود که ناگاه امام حسن (ع) از جدّ بزرگوار خود آب طلبید. حضرت به درون حجره نظر انداخت کسی را ندید، پس از جای خود برخاسته جام را پر از آب کرد ، می خواست که به امام حسن (ع) بدهد ، امام حسین (ع) عرض کرد: « یا جدّاه انا عطشان » ،  حضرت رسول اکرم (ص) متفکر شد که در میان دو نور دیده چه کند ! اگر آب را به امام حسن (ع) بدهد امام حسین (ع) محزون می شود و اگر به امام حسین (ع) بدهد ، امام حسن (ع) محزون می شود.

در این فکر بود که ناگاه از عقب سرش دستی با جام پر از آب از بیرون حجره دراز گردید و عطر آن آب ، حجره را معطّر گردانیده و به امام حسین (ع) داد. رسول خدا (ص) از دیدن آن خوشحال شده و آب خود را به امام حسن (ع) داد و در آن حال ، جبرئیل (ع) به حجره داخل شد . رسول خدا (ص) فرمود: یا جبرئیل کجا بودی ؟ عرض کرد: در سدرة المنتهی بودم که از جانب پروردگار عالم به من وحی رسید که خود را به بهشت برسان و یک جام آب ، از آبِ سلسبیل پر کرده برای حسین ببر ، او را از انتظار بیرون بیاور ، مبادا ! دل مبارک حسین آزرده گردد .